Co wiemy o miodzie?

Miód jest znanym od wieków produktem pszczelim, poszukiwanym, cenionym i używanym do dziś najstarszym środkiem słodzącym. Miody dzielimy na: nektarowe- kwiatowe, spadziowe, nektarowo – spadziowe (mieszane). Miód pszczeli, w swoim składzie zawiera: węglowodany, kwasy organiczne, mikroelementy, białka, aminokwasy oraz witaminy – B1, B2, B6, B12, C, H, PP, dzięki temu miód jest ceniony, jako wspaniały komponent różnych związków, posiadających niezwykły wpływ na organizm człowieka. Wspólne ich oddziaływanie skutecznie poprawia sprawność procesów fizjologicznych organizmu człowieka, odbudowuje jego siły fizyczne i siły psychiczne. Wszystkie miody naturalne wykazują przy tym działanie lecznicze.

 

Odmiany miodu nektarowego i jego oddziaływanie na organizm:

miód nektarowy wielokwiatowy – jest nazywany przez niektórych miodem „tysiąca kwiatów”, gdyż pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z różnych roślin uprawnych, łąkowych, leśnych i dziko rosnących. Charakteryzuje się barwą od jasnokremowej do herbacianej. W zapachu i smaku jest łagodny. Posiada duże walory odżywcze, przez co należy do najpopularniejszych odmian miodu konsumpcyjnego. Zawiera bogaty zestaw składników kompleksowo oddziaływujący na organizm człowieka, szczególnie polecany przy alergiach i katarze siennym.

miód nektarowy akacjowy – charakteryzuje się subtelnym, delikatnym smakiem. Ma zabarwienie lekko żółtawe. Krystalizuje relatywnie powoli. Polecany przy schorzeniach układu pokarmowego/przy nadmiernym i niedostatecznym wydzielaniu soków trawiennych oraz dla alergików.

miód nektarowy lipowy – uznawany jest za najlepszy miód nektarowy, o przyjemnym, silnie odczuwalnym aromacie przypominającym woń kwiatów lipy. Ma barwę żółto-zielonkawą do jasno-bursztynowej. Działa uspokajająco, przeciw gorączkowo i antyseptycznie. Polecany przy przeziębieniach, anginie, zapaleniu oskrzeli i stanach niepokoju, ułatwia zasypianie. Dla wzmocnienia działania można podawać w herbacie z kwiatu lipowego.

miód nektarowy rzepakowy – Miód o bardzo jasnej barwie i konsystencji smalcu, szybko się krystalizuje. Najbogatszy w aminokwasy. Stosowany przy chorobach dróg żółciowych, miażdżycy, leczy niewydolność krążenia. Najlepszy w chorobach serca, pomocny w leczeniu wątroby.

miód nektarowy wrzosowy – jest stosunkowo rzadko występującą i najmniej popularną odmianą miodu. Wyróżnia się barwą jasnobrunatną o odcieniu czerwonawym, a przede wszystkim galaretowatą konsystencją. Ma słabo odczuwalny, z czasem zanikający zapach kwiatu wrzosu i przyjemny smak, lekko gorzkawy. Stosowany do terapii jamy ustnej, korzystny w stanach zapalenia nerek i dróg moczowych, a także w schorzeniach prostaty, wzmaga wydzielanie moczu.

miód nektarowy gryczany – posiada ciemnobrązową barwę i wyróżnia się ostrym smakiem i aromatem. Doskonały do wypieków oraz produkcji miodów pitnych. Działa leczniczo w schorzeniach układu krążenia, wspomagająco przy złamaniach kości, sprzyja odbudowywaniu komórek kostnych, przeciwdziała miażdżycy, zalecany w nerwicach i stanach wyczerpania psychicznego.

Odmiany miodu spadziowego:

ze spadzi iglastej – miód spadziowy ze spadzi iglastej charakteryzuje się łagodnym smakiem, o lekkim korzennym zapachu. Konsystencja balsamiczna, żywiczna, o barwie ciemnej do czarnej. Jest szczególnie bogaty w związki mineralne. Przebieg procesu krystalizacji jest stosunkowo powolny. Miody spadziowe zawierają znacznie więcej soli mineralnych, kwasów organicznych niż miody nektarowe. Bogaty w żywice, olejki eteryczne, mikro i makroelementy, uzupełnia niedobory organizmu, stosowany przy chorobach górnych dróg oddechowych, zapaleniu płuc, pobudza do pracy mięsień sercowy. Pozytywnie wpływa na układ moczowo-płciowy

ze spadzi liściastej – miód niezbyt słodki o barwie szaro-zielonej lub zielonkawo-złocistej. Posiada zapach korzenny. Podobnie jak przy spadzi iglastej, pomocny przy miażdżycy

nektarowo – spadziowy – łączy cechy miodów nektarowych i spadziowych.

miód w plastrze – zwany inaczej selekcyjnym, żucie kawałków plastra z miodem przeciwdziała katarowi siennemu

miód leśny - zastosowanie tego miodu jest prawie takie samo jak miodu spadziowego, wykazuje działanie przeciwzapalne, aseptyczne i wykrztuśne. Charakteryzuje się dużą aktywnością antybiotyczną. Zawiera dwa razy więcej dekstryn i związków azotowych i aż cztery razy więcej aktywnego biologicznie żelaza niż miody nektarowe. Powinien być spożywany przy schorzeniach górnych dróg oddechowych oraz przy stanach zmniejszonej odporności organizmu.

Krystalizacja miodu daje dowód wysokiej jego wartości. Miód należy przechowywać w temperaturze 10°C do 18 °C i nie podgrzewać powyżej 42 °C.

Aby uzyskać więcej informacji na ten temat polecam stronę p. Rostkowskiego: http://www.pasieka.rostkowski.info/przepisy.html